Het Baluran National Park in Indonesië ligt aan de noordoostkust van Java. De grond is er droog en het landschap heeft er meer weg van de steppe in Afrika dan van de tropen in Zuidoost Azië. Er leven diverse kuddes wilde dieren, waaronder grote groepen makaken.
Schieten
Ik probeer een paar plaatjes te schieten van de groep apen die voor ons op de weg zit, maar dat valt niet meteen mee. De apen zijn luid, onvoorspelbaar en bewegen snel! Ik kies daarom een sluitertijd van 1/500 en laat mijn camera automatisch de ISO en het f/ getal kiezen. De lens die ik gebruik is mijn Nikon 18-140 mm f/3.5-5.6 vanwege het zoombereik en de beeldstabilisatie.
De eerste foto’s mislukken of worden niet veel beter dan kiekjes. Ik ben nog niet tevreden; hier zit meer in. Het lijkt toch het beste te werken om één aap als onderwerp te nemen. Een vrouwtje valt op omdat ze zich en beetje afzonderlijk van de groep beweegt. Ze is op zoek naar eten, maar is nieuwsgierig en komt steeds dichterbij. Ik maak een paar foto’s:
Voor de tweede foto poseert het makaakje heel even. De blik naar boven, samen met het krabben aan haar linkerpootje vind ik interessant, omdat het lijkt alsof ze in diep gepeins is verzonken.
Ontwikkelen in Lightroom
In Lightroom ontwikkel ik de foto verder. Eerst snij ik ‘m bij om de foto meer focus te geven. In de compositie leg ik de nadruk op de ogen, door het dominante oog op de middellijn te zetten en het aapje op schouderhoogte af te snijden. Ook aan de bovenkant snij ik de foto bij, zodat hetgeen waar de aap naar kijkt buiten het kader valt. Niet helemaal volgens de regels van de compositie, maar ik vind het intrigerender zo.
De kleuren zijn nog wat flets. Ik speel wat met het contrast en hooglichten en schaduwen. Vervolgens probeer ik zwart-wit, want het voordeel daarvan is dat je het contrast nog een stuk verder kunt opvoeren.
Met het penseeltje van Lightroom zet ik de puntjes op de i door de ogen extra wit te maken. Dit geeft de foto net een beetje meer karakter.